Spring naar inhoud

Stervensproces en Gene Zijde

Als we in het stervensproces zitten worden we uiteindelijk allemaal helderziend. Je kunt dan overleden dierbaren zien, en Engelen en Gidsen.
Het is heel erg belangrijk om al na te denken door wie je opgehaald zou willen worden om naar gene Zijde te gaan. Weet je het niet is het ook niet erg maar het scheelt wel om de overgang van aarde naar gene Zijde wat soepeler te laten verlopen. Er zijn misschien mensen in je leven geweest waarvan je zeker weet dat je daardoor niet opgehaald wil worden en dat mag je zelf aangeven. Dit kun je doen door het alleen maar te denken. En zelfs op het laatste moment kun je dat nog aanpassen. Jij bepaalt wat goed voor jou voelt. Er zal met respect mee worden om gegaan.

Als je over gaat ga je eerst door verschillende lagen heen. Je zult ervaren dat je donkere stukken tegenkomt. Je hoeft er helemaal niks mee en je hoeft er ook niet eens angstig voor te zijn, maar het is wel belangrijk dat het gezien wordt en ervaren wordt om bepaalde ballast die jij nog met je meedraagt, die aards is en wat zwaarder voelt dan de energie van Gene Zijde, los te laten. Dat hoort ook bij het proces van overgaan. Je legt als het ware datgene wat je niet meer mee hoeft te zeulen af. Datgene waarvoor je de kans niet meer gehad hebt toen je in een aards lichaam verbleef of waarvoor je nooit de moed hebt gehad. Je krijgt op dat moment de kans om het alsnog af te leggen.

Ook zie je, of ervaar je de lagere lagen waarin zich zielen bevinden die er nog niet aan toe waren om door te gaan naar het licht.
Deze zielen kozen ervoor om eerst nog in de lagere sferen te verblijven om hier hun lessen verder te leren, of omdat ze de andere uitweg nog niet kunnen verdragen.

Geen zorgen als jij zelf daar ook in terecht komt want ook daar is liefdevolle hulp aanwezig om je te begeleiden in je leer proces. Alles gaat stap voor stap.
 
Joyce vroeg mij: Hoe is het nou aan Gene Zijde, hoe gaat het daar in zijn werk?
Haar overleden vriend Mark, die veel te vroeg, in aardse begrippen, is overgegaan na een heftig ziekbed van kanker, was direct bij mij en gaf aan mij te willen helpen hier antwoord op te geven om hierover te schrijven en mensen bewust te helpen maken.
Mark is al eerder heel sterk bij mij doorgekomen op vele bijzondere manieren. Hij heeft een hele hoge energie en is altijd heel vrolijk en doet altijd “zijn dansje”, waar ik altijd van moet glimlachen.
Als hij zich kenbaar maakt aan mij krijg ik altijd een speciaal gevoel, anders dan als andere overleden mensen doorkomen. Zoals met zoveel gevoelens is het moeilijk om dat onder woorden te brengen. Maar ik weet op dat moment direct dat hij het is.
 
Voordat ik in 2015 een reading voor Joyce deed was hij al een paar dagen steeds bij mij. Op het moment dat ik aangaf dat ik er klaar voor was en tijd voor hem had, kon hij niet stoppen met praten. In 1e instantie heb ik hem zijn gang laten gaan, hij struikelde over zijn woorden omdat hij veel te veel tegelijk wilde vertellen. Hij was zo blij dat hij via mij zijn geliefde Joyce kon spreken.
 
Hij vertelt: Voordat ik daadwerkelijk overleed was ik al uit mijn lichaam. De laatste dagen voor mijn overlijden was ik al steeds vaker uit mijn lichaam. Op die momenten was ik ook niet echt aanspreekbaar, dan leek het alsof ik in een hele diep slaap was.
Ik kon toen nog steeds terug naar mijn lichaam via het fluïdekoord [ verbinding tussen het aardse lichaam en ziel]
Toen mijn lichaam stopte met leven werd ook dat koord verbroken. Of eigenlijk wordt dat koord verbroken en stopt het lichaam met leven. Dit voelde heel erg dubbel. Aan de ene kant een enorme opluchting en bevrijding omdat ik verlost was van dat pijnlijke en zieke lichaam, aan de andere kant een gevoel van shit dit was het dan, nu is het definitief en kan ik niet meer terug.
 
Wat ik eigenlijk best heel cool vond om te zien is dat ik van een afstandje naar mijn lichaam kon kijken. Het fascineerde me.
Al in de dagen voor mijn overgaan zag ik Danny, mijn goede vriend. Wat een feest! Wat een thuiskomst!
Tegelijkertijd zo verdrietig omdat ik jou, mijn allerliefste, en al mijn andere lieve dierbaren achter moet laten.
Danny snapt mij als geen ander en helpt mij daar zo goed mogelijk doorheen. Het stelt mij gerust dat ik jullie nog kan waarnemen, ook al kan dat omgekeerd niet altijd.
 
Mark liet mij zien dat bij het overgaan niet alleen Danny er was maar ook een oudere man en vele gidsen en Engelen.
 
Hij neemt me mee op reis: Nou dat was het dan, mijn aardse leven. Ik had nog zoveel langer willen leven, maar tegelijkertijd wist ik dat dit mijn tijd was. Dit is wat ik als ziel had afgesproken om een heftig maar kort leven te hebben. Voor mijn gevoel heb ik nog wel heel veel uit het leven gehaald, zelfs toen ik al ernstig ziek was.
Muziek was mijn lust en mijn leven en ik kan dansen als de beste, haha, hij moet er zelf om lachen en doet nog maar eens “zijn dansje”. Glimlachend typ ik verder als hij mij begeleid bij het schrijven.
Na het breken van mijn koord ging ik niet meteen op reis zoals jullie aards zouden zeggen. Ik bleef nog in de buurt van mijn lichaam en heb nog vele dierbaren getroost, geprobeerd aan te raken, wat door sommige wel gevoeld werd, maar ze dachten vaak dat ze het zich verbeelden. Ook in dromen ben ik te zien geweest.
 
Ik heb geholpen mijn eigen uitvaart te regelen, ik heb aanwijzingen gegeven door mensen de juiste richting op te wijzen en dingen in te fluisteren.
En oh wat was het mooi! En wat waren er veel mensen! Dat allemaal voor mij? Ik voel me zo dankbaar.
Ik was blijkbaar erg geliefd op aarde. Dat wist ik ergens ook wel, maar zo geliefd had ik nooit gedacht.
 
Ik weet inmiddels dat ik hier aan Gene Zijde ook erg geliefd ben en altijd geweest ben.
Ik ben een engel die nog wat lessen wilde leren in een aards lichaam, en ook de taak had om vele harten aan te raken. Hij glimlacht nederig.
 
Toen kwam het moment daar om verder van de aarde af te gaan. Wow wat ging dat snel. Op aarde moet je je altijd eerst bedenken ga ik met de auto of de fiets, of lopend of met het OV? Hier aan Gene Zijde “denk” je iets en je bent er al.
Ik word begeleid op mijn reis. Onderweg zie ik donkere lagen, maar daar ga ik heel snel voorbij, ik hoef daar niks mee. Dan zie ik weilanden met veel gras en prachtige bloemen, de mooiste kleuren. Deze kleuren zijn in woorden niet te omschrijven.
Ik verblijf daar even, we landen als het ware om uit te rusten en de omgeving in ons op te nemen.
Tot mijn verbazing komen er kleuren van de bloemen spontaan in mijn ziel. Het wordt geabsorbeerd en ik voel mijn energie toe nemen.

Danny neemt het voortouw en zegt: Ben je er klaar voor om verder te gaan? Ik antwoord ja ik ben klaar, maar voel me eigenlijk nog heel verwondert.
We gaan met grote snelheid door een, wat we op aarde, een tunnel zouden noemen en zie allerlei sterrenstelsels aan me voorbij razen en we vliegen steeds sneller en sneller. Even voel ik paniek, een gevoel van de controle verliezen. Danny pikt dat op en stelt me gerust.
Dan opeens komen we in een hele witte ruimte. Ik zie daar vele zielen en Engelen en helpers. Enkele van hen gaan weg en maken ruimte voor mij.
Ik mag gaan liggen op een soort bed. Mijn ziel neemt het witte licht tot zich en vult de hele ruimte. Er wordt me verteld dat ik hier even een poosje mag verblijven om tot rust te komen en te herstellen. Als ik genoeg hersteld ben zal ik een film van mijn leven op aarde te zien krijgen.
Ik val in een diepe slaap.
 
Het gekke is dat ze hier aan Gene Zijde geen tijd kennen, dus als ik zou moeten verwoorden hoe lang ik geslapen heb, dan zou dat voor mijn gevoel wel een hele week geweest kunnen zijn, maar in werkelijkheid was het maar een paar uur. Hier gaat alles veel sneller, vooral ook omdat er geen lichaam en brein in de weg zitten.
Wat overigens niet wil zeggen dat ik geen rust nodig heb, want ook zielen rusten en eten en drinken. Hoe dan zul je je afvragen, je hebt immers geen lichaam en geen mond. Nou, dat gaat eigenlijk hetzelfde als de kleuren van de bloemen en het witte licht. Je neemt het tot je, je absorbeert en voelt je weer verkwikt.
Je kunt “denken” ik wil druivensap en het is er, je kunt het absorberen. Zo kun je alles wensen, mits het voor je hoogste goed is. Want de lessen gaan hier gewoon verder.
Het “denken” gaat via het bewustzijn, je wenst de energie en daar is het.
Als ik wens ik wil even op aarde kijken, dan ben ik daar. Als Joyce of mijn (schoon-) familie of vrienden/vriendinnen aan mij denken of zich verdrietig voelen, ben ik bij ze.
Als ze foto’s van mij kijken, feest organiseren ter ere van mij etc, ben ik daarbij. Niks zit me in de weg.
 
Kun je bij meerdere personen tegelijk zijn?
Ja, dat kan omdat ik besta uit energie en energie kan zich opsplitsen. Dus terwijl ik jou nu begeleid met het schrijven ben ik ook bij de mensen die aan mij denken omdat ik vandaag jarig ben. [ 2 april ]
 
Je bent nu al een poosje aan Gene Zijde, wat doe je daar zoal?
Feesten! Haha en dansen! Overal waar ik van hield op aarde, kan ik hier ook uitvoeren, dat is iets wat in je ziel zit en dat neem je altijd met je mee.
 
Daarnaast haal ik soms ook mensen en dieren op van aarde. Zo heb ik bijvoorbeeld de hond Kruimeltje, de hond van mijn schoonouders, begeleidt naar de dierenweide. Eerst is hij een poosje bij mij geweest omdat dat vertrouwd en veilig voelde en nadat hij goed uitgerust was en zich weer verkwikt voelde heb ik hem naar de dierenweide gebracht.
Daar kan hij spelen met allerlei dieren en ook daar krijgen ze eten en drinken op dezelfde manier. En ik bezoek de dieren regelmatig even.
Er is niet veel onderscheid tussen een ziel van een dier of een mens.
Een dier kan later ook als mens incarneren, maar een ziel van een mens ook als dier.
 
Ik heb ook regelmatig overleg met andere engelen, over hoe we de mensen op aarde nog beter kunnen bereiken en kunnen begeleiden. Hoe we bewust kunnen maken en om te helpen de aarde en betere plaats te maken. De aarde en al haar bewoners helpen te healen.
 
Ik heb hier ook een soort van leidinggevende functie. Ik stuur andere engelen en gidsen aan en ze kunnen altijd bij mij terecht om te overleggen.
Het is hier een grote familie. 

Dank je wel Mark. Tot een volgende keer!

---

Copyright © 2017 Irma Suijkerbuijk. All rights reserved.